Thursday, April 19, 2012

ცეცხლის ალში 3






  მილიმ და მე სახლებში დავრეკეთ... მე ვუთხარი, რომ მილისთან ვრჩებოდი... მილიმ უთხრა ანისთან ვრჩებიო.. კიდევ კარგი მართლა გვყავდა ერთი დაქალი სახელით ანი თორე დათო ყველაფერს მიგვიხვდებოდა!
   სადღაც ორსართულიან სახლში წაგვიყვანეს... მილი გაუჩერებლად ტიროდა, მე - წარბიც არ შემიხრია... ძალიან უშიშარი და უგრძნობი ვჩანვარ, მაგრამ სინამდვილეში ასეთი სულაც არ ვარ!
   დათო მთელი გზა დაჩის რაღაცეებს ანიშნებდა, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რას შეილება ეს ნიშნავდეს! სახლში შესვლისას მილი და დაჩი ქვევით დარჩნენ, მაგრამ სადრაც ბოლოსკენ წავიდნენ, მე დათო - ზედა სართულზე... ოთახში შევედით:
მე - რა გინდა ჩემგან?(თვალებზე ცრემლები მომაწვა)
დათო - შენ მინდიხარ! შენი სიყვარული მინდა!
მე - ხოდა მაგას ჩერეზ მოი ტრუპ მიიღებ!
დათო - მაგასაც ვნახავთ!
მე - ხელის დაკარება არ გაბედო შე ნაბიჭვარო!
დათო- რატო გეშინია ასე?
მე - რატოო მეშინიაა? : 0 1. დანა მომაბჯინე. 2. აქ მომათრიე. 3. ჩემი იქნებიო. რა არ უნდა მეშინოდეეს?
დათო - 1. დანა იმიტო მოგაბჯინე, რომ ვიცოდი ისე არ წამოხვიდოდი. 2. ეს დაჩის სახლია. 3. ხელსაც არ დაგაკარებ სანამ თვითონ არ მთხოვ!
მე - ეგ დღე არ დადგება!
დათო - საკუთარ თავს როგორ არ იცნოობ! : D
მე - მოიცა მილი? : 0
დათო - მილი კარგ ხელშია : D თუ გინდა ჩადი და ნახე!
მე - წამომყევი! მარტო ვერ ჩავალ!
დათო - რატო?
მე - არ დამციინებ?
დათო- არა!
მე - დამპირდი!
დათო - გპირდები!
მე - სიბნელის მეშინია!
დათო - : D: D: D: D: D
მე - შენ დამპირდი!
დათო - (ჩაახველა) კაი ხოო წამო!
   ქვევით ჩავედით. ოთახში შევედით და რას ვხედავ! ერთმანეთს კოცნიან მტრედები!
მე -ანუ კარგად ხარ? : D ბოდიში რო ხელი შეგიშალეთ! : D
დაჩი- არაგფმთ : D
მილი - კარგად ვარ კარგად, მარა მაგარი შემაშინეს ამ ორმა ნაგავმაა : D
მე - კაი დაგტოვებთ შენ და შენ ნაგავს მაშინ! : D
დაჩი - კაი არაა პრობლემა : D
   მე და დათო ოთახში ავედით.
მე - აუ არ გეძინება?
დათო - ისე რა, შენ?
მე - მაგრად! სავიძინოთ რაა!
დათო - კაი
   მე დავწექი. დათო უკან მომიწვა და თმაზე ფერება დამიწყო.
დათო - იცი როგორ მომწონხარ?
მე - როგორ?: D
დათო - ყველაზე მეტად ვინც კი ოდესმე მომწონებია : )
მე - ვაუ : )
დათო - დაიძინე : )
მე - ok : )
   მართლა ჩამეძინა, მაგრამ დათოს ფერებას ვგრძნობდი.

No comments:

Post a Comment