ორმაგი "მე" (10)

- რაა? (იკივლა დიკომ) მაგრამ სიმპტომები ხომ არ აქვს!
- ეს ხო ყველაფერში განსხვავებულია! აქ წერია, რომ შეიძლება სიმპტომები კიდე 1-2 კვირა არ ქონდეს! მაგრამ მერე მაგარი გაუმძაფრდება !
- Ji შენში პატარა, უსუსური არსებაა?!
  უცებ რაღაცამ გამომაფხიზლა..ჩემს ოთახში გავედი და დარჩენილი ბაღგის ჩალაგება დავიწყე!მარიმ მთელი ხმით მიკივლა:
- გოგო ასეთ მდგომარეობაში კიდე ამერიკაში წასვლაზე ფიქროობ!
- მოიცა არ აპირებ დათოს უთხრაა? (ცაერთო დიკო)
- აუ არ აპირებს! (უფრო მაღალ ხმაზე დაიკივლა მარი)
  უცებ ორივე გაჩუმდა, მაგრამ დიკომ ვეღარ მოითმინა!
- Ji მას უფლება აქვს იცოდეს!
- არაფრის უფლებაც არ აქვს!(სრულიად დაწყნარებული ვლაპარაკობდი! ან რა მალაპარაკებდა ესე წყნარად, გულში როცა გულში კივილით ვსკდებოდი! )
- Ji ბავშვს ხო გააჩენ? : ( (მარიმ მკითხა შეცბუნებული სახით)
- ეჰ რა სულელიი ხაარ! გავაჩენ აბა რა ვიზავ?!ცოცხალი არსებას მოკვლალ არ ვაპირებ! უბრალოდ ეს ბავშვი მხოლოდ ჩემი იქნება და მეტი არავისი!
   დილით 7-ზე ავდექი1რეისი 10-ის ნახევარზე იყო დანიშნული. სააბაზანოში შევედი. შხაპი გადავივლე. make up, nail art და ჩემი მწვანე მელირება გავიკეთე...ამასობაში უკვე ყველა ჩემთან იყო.ბარგი მისაღებში გავიტანე.წავედით. როგორც იქნა აეროპორტამდე მივედით.მანქანიდან გადმოვედით. ბარგი გადმოვიტანეთ (მშობლებს კატეგორიულად გამოვუცხადეთ გაცილება არ გვინდა თქო!) ცხრას ოცი აკლდა, უკვე მოსაცდელში ვიყავით. დიკოს და მარის უბედნიერესი სახეები ჰქონდათ, მაგრამ მათი ბედნიერების მიზეზს ვერ ვხვდებოდი! ცოტა ხნით მოსაცდელში ვლაპარაკობდით.. შემდეგ ბორტგამცილებელმა თვითმფრინავში ასვლა გვთხოვა.ჩვენს ჩემოდნებს ხელი მოვკიდეთ და წავედით. თვითმფრინავის კარამდე რამდენიმე ნაბიჯი მაკლდა გადასადგმელი, როცა უკნიდან ყვირილი მომესმა:
- JiJ ამას ნუ გამიკეთებ! გთხოვ არ წაიყვანო!
- დათო? : 0
- გეხვეწები არ წაიყვანო! ის ჩემი შვილიცაა!
ეხლა მივხვდი რატო იყვნენ მარი და დიკო ბედნიერები! ამ ნაგვებმა გამიჩალიჩეს! მინდოდა ფეხებზე დამეკიდა დათვითმფრინავში ავსულიყავი, მაგრამ ვერა! ეს ვერ გავაკეთე! ჩემოდნები იქვე დავყარე და დათოსკენ გავიქეცი! ჩავეხუტე. მან ხელში ამიტაცა და მაკოცა! ასე ვკოცნიდი შუა აეროპირტში, მაგრამ სუ წიხლზე მეკიდა ეხლა ამას პაპარაცები გადაიღებდნენ თუ არა!
- მიყვარხარ Ji! სიცოცხლეზე მეტად!
- მეც მიყვარხარ! მართალი იყავი, მოგატყუე, ყველაზე მაგარი ღამეები იყო.. მისი შედეგი კი ჩვენი შვილი იქნება : )
- : D
   მე და დატო დავქორწინდით. 16 წლის ასაკში დაქორწინება ყველას სისულელე ეგონა, მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცოდით, რომ უერთმანეთოდ ვერ გავძლებდით! ქორწილს ორგანიზებას მთელი Mad Fire-ი ერთად უწევდა. მე ასე მალე დაქორწინება მუცლის გამო მინდოდა! არ მინდოდა "გაბერილი პატარძალი"ვყოფილიყავი! ქორწილმა ველაზე მაგრად ჩაიარა! 7 თვეში პატარა მაკოც დაიბადა!
   ამის შემდეგ, დღემდე, ბედნიერად ვცხოვრობთ! არ ვიცი რა იქნება შემდეგ, მაგრამ ვიცი რომ ახლა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ!